Η Σεχραζάτ σπάει τη σιωπή της

Home / BOOKS / Η Σεχραζάτ σπάει τη σιωπή της
δάφνη σούμαν

σιωπή της σεχραζάτ

 

Η Εντίτ Λαμάρκ είναι μια μοντέρνα νεαρή κοπέλα, που δε συμβιβάζεται στα συντηρητικά πρότυπα της εποχής της. Όταν γνωρίζει τον Ινδό διπλωμάτη Αβινά Πιλάι ο έρωτάς τους μοιάζει παραμυθένιος. Όμως η Εντίτ κρύβει ένα μυστικό από τον αγαπημένο της και ενώ η ιστορία προχωράει σε πιο σκοτεινές σελίδες, κάποιες δεκαετίες μετά, παρακολουθούμε την πορεία μιας οικογένειας από την ήσυχη αστική Σμύρνη του ’20 στη φλεγόμενη πόλη του ’22. Η τραγωδία στιγματίζει την ψυχή των κατοίκων, πολλοί από τους οποίους όπως η νεαρή Παναγιώτα, η Κατίνα, ο Αβινάς, η εκατοντάχρονη Σεχραζάτ,  σημαδεύονται για πάντα από τις φλόγες, κυριολεκτικά και μεταφορικά. 

Η Σιωπή της Σεχραζάτ της Δάφνης Σούμαν είναι ένα από τα πιο όμορφα βιβλία που διάβασα φέτος, που με ταξίδεψε σε τόπους μαγικούς και δοκιμασμένους από την ιστορία, σε ένα από τα πιο σκοτεινά κομμάτια του κοινού μας παρελθόντος με τη γειτονική χώρα και μου σύστησε ανθρώπους καθημερινούς που κλήθηκαν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να κάνουν επιλογές που κανένας άνθρωπος δε θα έπρεπε να αναγκάζεται να κάνει. Σήμερα, με την προσφυγική κρίση να μαστίζει τις κοινωνίες και τις χώρες μας, το βιβλίο αυτό είναι τόσο επίκαιρο όσο και επώδυνο. Διαβάζοντάς το ήθελα οπωσδήποτε να μιλήσω με τη συγγραφέα του και να σας συστήσω το βιβλίο και την ίδια.
Θέλετε να κερδίσετε ένα υπογεγραμμένο από τη συγγραφέα αντίτυπο του βιβλίου; Δείτε στο τέλος του κειμένου για περισσότερες πληροφορίες!

 

Δάφνη γεια σου! Σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Πες μας, πού μεγάλωσες; Επηρέασε ο τόπος της καταγωγής σου την ανάγκη σου να γίνεις συγγραφέας;

Μεγάλωσα στην Κωνσταντινούπολη, στην Τουρκία. Η Κωνσταντινούπολη υπήρξε πάντα πηγή έμπνευσης για συγγραφείς και καλλιτέχνες και έχει παίξει μεγάλο ρόλο και στη δική μου δημιουργική εξέλιξη. Μεγάλωσα σε μια πολύ προοδευτική, κοσμική οικογένεια, η οποία είχε πολύ ψηλά την αξία της εκπαίδευσης και τον Ευρωπαϊκό διαφωτισμό. Έχοντας από τη μία ένα τέτοιο οικογενειακό υπόβαθρο και μεγαλώνοντας από την άλλη σε μια πόλη με πληθυσμό τόσο θρησκευόμενο και παραδοσιακό, με βοήθησε να επεκτείνω το μυαλό μου και να διευρύνω τους ορίζοντές μου.

δάφνη σούμαν
Στο σιδηροδρομικό σταθμό δίπλα στο σπίτι της Εντίτ Λαμάρκ

Ήταν πάντα φιλοδοξία σου να γίνεις συγγραφέας ή είναι κάτι που ανακάλυψες αργότερα στη ζωή σου;

Λατρεύω το γράψιμο από την ημέρα που έμαθα να γράφω! Περισσότερο από φιλοδοξία, η συγγραφή για μένα είναι μια ανάγκη, σαν το νερό, σαν την τροφή. Όταν δε γράφω, νιώθω κάπως άρρωστη και δυσκολεύομαι να σκεφτώ καθαρά αν δεν καταγράφω τις ιδέες μου. Παρόλα αυτά, σαν παιδί δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γινόμουν συγγραφέας. Πριν από περίπου δέκα χρόνια άρχισα να μοιράζομαι με τον κόσμο τις σκέψεις μου. Τότε πρωτοξεκίνησα και το blog μου, το 2007.

Τι σε τράβηξε στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο που περιγράφεις στο βιβλίο;

Πάντα μου άρεσε η ιστορία. Όταν ήμουν στο σχολείο, η σύγχρονη ιστορία ήταν το αγαπημένο μου μάθημα. Αλλά για να πω την αλήθεια, ποτέ δεν πίστευα ότι θα έγραφα ένα βιβλίο που διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στις αρχές του 20ού αιώνα. Παρόλα αυτά, υπήρχε κάτι στη Σμύρνη – κάτι μαγικό, που με γοήτευε. Έτσι άρχισα να κάνω έρευνα και να βλέπω φωτογραφίες της παλιάς Σμύρνης και συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη ήταν η απώλεια. Τόση ομορφιά που καταστράφηκε, τόσοι άνθρωποι, τόσος πλούτος και πολιτισμός. Ήταν ένας παράδεισος στον οποίο άνθρωποι από διαφορετικό εθνικό και θρησκευτικό παρελθόν είχαν καταφέρει να ζουν πλάι πλάι. Ήθελα να επικοινωνήσω αυτή την απώλεια και για να το κάνω αυτό έπρεπε πρώτα να ανακατασκευάσω εκείνο τον κόσμο, με τους χαρακτήρες του – όχι ήρωες της ιστορίας αλλά καθημερινούς ανθρώπους σαν την Παναγιώτα, τη Σουμπούλ, τον Αβινά.

Πόσο νιώθεις να συνδέεσαι με την ιστορία της Σεχραζάτ; Υπήρχε κάποιο πραγματικό πρόσωπο ή μια ιστορία που σε ενέπνευσε;

Νιώθω πολύ συνδεδεμένη με την ιστορία της Σεχραζάτ. Έκανα έρευνα δύο χρόνια  όσο έγραφα το βιβλίο και κάθε μέρα που περνούσε, για δύο χρόνια, ώρες και ώρες, ζούσα στον κόσμο τον οποίο είχα κατασκευάσει. Όταν κοιτάζω πίσω σ’ εκείνη την εποχή σήμερα, νιώθω λες και είχα ζήσει πραγματικά στη Σμύρνη και είχα γνωρίσει όλους εκείνους τους ανθρώπους και είχα δει την καταστροφή της. Νιώθω πραγματικά έτσι! Όσο για τη Σεχραζάτ, όχι, είναι μοναδική. Μου «ήρθε» μια μέρα, εντελώς ξαφνικά! Δεν είχα κανένα σημείο αναφοράς. Δε μου θυμίζει κάποιο υπαρκτό πρόσωπο.  Είναι ένας αληθινός αυθεντικός λογοτεχνικός ήρωας.

Υπήρχε κάποια κεντρική ιδέα, μήνυμα ή συναίσθημα που ήθελες να μεταφέρεις στους αναγνώστες σου λέγοντας αυτή την ιστορία;

Όχι δεν ξεκινάω να γράφω έχοντας στο μυαλό μου κάποιο σκοπό ή μια αποστολή, δεν είμαι ακτιβίστρια, είμαι συγγραφέας. Υπηρετώ τη φαντασία. Όμως αργότερα, αφού είχα τελειώσει την πρώτη γραφή, συνειδητοποίησα πως έγραφα αυτή την ιστορία για κάποιο λόγο. Όπως είπα παραπάνω, πρώτον για να αφυπνίσω τον κόσμο (αυτό ισχύει περισσότερο για την Τουρκία) για την τεράστια απώλεια μιας κάποτε υπέροχης πόλης, της Σμύρνης. Στην Τουρκία υπάρχει μια «αμνησία» σχετικά με τη Σμύρνη πριν το 1922. Το να κάνεις ένα ολόκληρο έθνος να ξεχάσει κάποια πράγματα για το παρελθόν είναι φυσικά μια πολιτική ατζέντα και εμείς – ο τουρκικός λαός – έπρεπε να ξεχάσουμε τι υπήρχε στη θέση της Ισμίρ πριν γίνει Ισμίρ. Ήθελα να πω την ιστορία μιας πόλης που έχει ξεχαστεί εδώ και καιρό.

Ήταν δύσκολο για σένα να γράψεις μια αντικειμενική άποψη των γεγονότων, έχοντας ζήσει στην Ελλάδα και την Τουρκία;

Ήταν πολύ επώδυνο! Όσο έκανα έρευνα διάβασα τόσες πολλές μεροληπτικές αναφορές… Εναντίον των Τούρκων, εναντίον των Ελλήνων, εναντίον των Λεβαντίνων κ.λπ. κ.λπ. Δεν ήθελα ποτέ να κατηγορήσω κανέναν. Δεν πιστεύω ότι σε καταστροφές όπως αυτή της Σμύρνης υπάρχει μόνο μια πλευρά που φταίει. Το τέλος ήταν αναπόφευκτο όπως κάθε τέλος. Η ιστορία κάνει τη δουλειά της και οι άνθρωποι πληρώνουν το τίμημα. Αυτό το αναπόφευκτο του πόνου, της ταλαιπωρίας και της καταστροφής ήταν πολύ επώδυνο. Πολλά βράδια με τον άνδρα μου κλαίγαμε διαβάζοντας βιβλία της Διδώς Σωτηρίου ή του Yasar Kemal. Ειδικά σήμερα, που η ιστορία έχει φτάσει ξανά σε ένα παρόμοιο επίπεδο βίας και πολέμου που ο πόνος είναι τόσο εμφανής που είναι δύσκολο να κλείσει κανείς τα μάτια στην πραγματικότητα που διαδραματίζεται έξω από την πόρτα του.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι στη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;

Η όλη διαδικασία ήταν πολύ ικανοποιητική για μένα. Απόλαυσα πραγματικά κάθε κομμάτι της. Δύσκολη ήταν η επιμέλεια, το να ξαναδιαβάσουμε τα πάντα και να βεβαιωθούμε ότι υπήρχε συνέπεια, ποιητικότητα, ιστορική και γεωγραφική ακρίβεια. Μερικές μέρες, για να μάθω μία μικρή λεπτομέρεια – όπως το πώς αν υπήρχε αντλία οξυγόνου στην αίθουσα τοκετού στο γαλλικό νοσοκομείο της Σμύρνης ή πόση ώρα έκανε η Παναγιώτα για να περπατήσει από την προκυμαία στο σπίτι της – αφιέρωσα ώρες έρευνας και αλληλογραφίας με άτομα που μπορεί να γνώριζαν τις απαντήσεις.

δαφνη σουμαν
Στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της Πούντας

Διάβασα ότι ασχολείσαι με πάθος και με τη γιόγκα. Έρχονται σε αντίθεση αυτά τα δύο μέρη της ζωής σου ή συνδυάζονται αρμονικά;

Η γιόγκα και η συγγραφή αλληλοτροφοδοτούνται στη ζωή μου. Όταν κάνω γιόγκα, νιώθω να ανοίγουν πύλες δημιουργικότητας. Όταν ανοίγουν αυτές οι πύλες, με βοηθούν να κατανοώ καλύτερα το σύμπαν και τη θέση μου σε αυτό. Έτσι αλληλοτροφοδοτούνται. Δεν μπορώ να κάνω το ένα χωρίς το άλλο!

Διαβάζεις πολύ και αν ναι τι διαβάζεις αυτή την περίοδο;

Ναι, διαβάζω πολύ. Διαβάζω πάντα ένα ή δύο βιβλία για έρευνα για τα βιβλία στα οποία δουλεύω. Αλλά διαβάζω και μόνο για την απόλαυση της λογοτεχνίας και το κάνω κάθε μέρα – ανεξαιρέτως! Αυτή την περίοδο διαβάζω τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες. Είναι υπέροχο βιβλίο!

Γράφεις κάποιο καινούριο βιβλίο;

ΝΑΙ! Και είναι έκπληξη! Το έχω ολοκληρώσει και μόλις κλείσαμε τη συμφωνία για να εκδοθεί στην Ελλάδα και την Τουρκία το 2017!

Έχεις κάποια συμβουλή για τους αναγνώστες μας, πολλοί από τους οποίους ενδιαφέρονται για τη συγγραφή;

Να γράφουν! Κάθε μέρα, παντού και πάντα, να γράφουν! Το διαδίκτυο είναι πολύ καλό, το ίδιο και το blogging. Μιλήστε με τους αναγνώστες. Οι αναγνώστες είναι εκεί και περιμένουν αλλά μην τους φοβάστε. Δεν είστε υποχρεωμένοι να τους ικανοποιήσετε. Εσείς πρέπει να εκφράσετε τον πολύ πολύ ιδιαίτερο και μοναδικό εαυτό σας! Και εμπιστευθείτε τη διαδικασία. Τη διαδικασία της συγγραφής. Μπορεί νας σας οδηγήσει σε μέρη που δεν είχατε φανταστεί ποτέ! 🙂

Δάφνη σε ευχαριστώ! Νιώθω ήδη γεμάτη έμπνευση μετά από αυτή τη συνέντευξη! Πώς σας φάνηκε φίλοι μου; Πρέπει να ήταν πολύ δύσκολη η διαδικασία της έρευνας αλλά πιστέψτε με, το αποτέλεσμα θα σας συνεπάρει! Και το καλύτερο;

Ένας τυχερός αναγνώστης/τρια θα κερδίσει ένα υπογεγραμμένο αντίγραφο του βιβλίου! Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να εγγραφείτε στο newsletter μας και να αφήσετε εδώ ένα σχόλιο ότι εγγραφήκατε. Φυσικά αν θέλετε μπορείτε να μοιραστείτε τη συνέντευξη στα κοινωνικά σας δίκτυα 🙂

Ο νικητής/η νικήτρια θα ανακοινωθεί τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου!

Περισσότερα για τη συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα της ενώ εδώ μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο στα αγγλικά. Ευχαριστώ τις εκδόσεις Ψυχογιός για τη συνεργασία!

Ευχαριστώ πολύ! Καλό διάβασμα!

xoxo Φωτεινή 

 

 

 

What do you think?

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.