Ασπρόμαυρη ιστορία – Έκθεση φωτογραφίας

Home / LIFE / Ασπρόμαυρη ιστορία – Έκθεση φωτογραφίας
harisiadis

Έκθεση φωτογραφίας

Πορτραίτα Ιστορίας, Βούλα Παπαϊωάννου – Δημήτρης Χαρισιάδης 1940-1960

στο μουσείο φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, στην αποθήκη Α στο λιμάνι.

Πρόκειται για μια ασπρόμαυρη αποτύπωση της εποχής 1940 μέχρι 1960, των χρόνων δηλαδή της γερμανικής κατοχής, του εμφυλίου και της ανασυγκρότησης της χώρας.  Οι φωτογραφίες της Παπαϊωάννου και του Χαρισιάδη είναι συγκλονιστικά ντοκουμέντα μιας εποχής που πρέπει να ήταν ασπρόμαυρη και στην πραγματικότητα, γεμάτη πείνα, προδοσία, φόβο και θάνατο. Για μένα αυτή η εποχή υπήρξε μόνο μέσα από τις διηγήσεις του πατέρα μου και τα βιβλία: της Ζωρζ Σαρή και της Άλκης Ζέη – οι Νικητές, το Όταν ο Ήλιος – αλλά και  της Διδώς Σωτηρίου, του Άρη Αλεξάνδρου, του Βαλτινού και τόσα ακόμα.

Στις φωτογραφίες των δυο αυτοδίδακτων αρχικά καλλιτεχνών (ο Χαρισιάδης μυήθηκε στη φωτογραφία μέσα από ξένα περιοδικά και βιβλία ενώ η Παπαϊωάννου, που αποκακαλείται και “η φωτογράφος της κατοχής” ξεκινησε από τη σχολή Καλών Τεχνών) απεικονίζεται η απόγνωση της κατοχικής Ελλάδας αλλά και οι σπίθες αισιοδοξίας μέσα από τα μάτια των παιδιών – τα πορτραίτα τους είναι τόσο ζωηρά και τα κάδρα τους απίστευτα ρεαλιστικά.

Σας δείχνω μερικές που δεν είναι σε πολύ καλή ανάλυση λόγω του φωτισμού στην αίθουσα – και για να την επισκεφθείτε οι ίδιοι αν βρεθείτε στη Θεσσαλονίκη, πραγματικά αξίζει!

Σε δύο ειδικά διαμορφωμένους χώρους υπάρχουν οι πιο “σκληρές” εικόνες των εξαθλιωμένων από την πείνα παιδιών και μεγάλων – μια υπενθύμιση για τη φρίκη και την παράνοια του πολέμου.

Χαρακτηριστική και η ρήση του Ευριπίδη, από τις Τρωάδες που προτάσσεται στο Μαύρο Λεύκωμα της φωτογράφου: “Τι με χρη σιγάν, τι δε μη σιγάν, τι δε θρηνήσαι;”

ευριπίδης τρωάδες

Η ματιά των δυο φωτογράφων ξεχωρίζει όχι μόνο για το ρεαλισμό αλλά και για το σεβασμό με τον οποίο προσεγγιζει τον άνθρωπο που υποφέρει, βασανίζεται αλλά πάντα ελπίζει. Δεν εκβιάζουν το συναίσθημα, δεν είναι μελό ούτε σκηνοθετημένες. Διακριτικές και λιτές, είναι μια καλλιτεχνική αντίσταση στην ωμότητα του πολέμου, διεθνικού ή εμφυλίου.

Ο άνθρωπος αντιστέκεται και προτάσσει την αισιοδοξία του μέσα από το χαμόγελο, τη δουλειά και την επιστροφή στη φύση.

παπαϊωάννου χαρισιάδης

χαρισιάδης

Το Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης στεγάζεται στον υπέροχο χώρο του λιμανιού, με θέα στο Θερμαϊκό, ιδρύθηκε το 1997 με ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά έχει καταφέρει μέσα από τις δράσεις και τις πολύ ενδιαφέρουσες εκθέσεις του να αναδειχθεί σε ένα από τα πιο δημοφιλή μουσεία της πόλης.

μουσείο φωτογραφίας

λευκός πύργος

λιμάνι θεσσαλονίκης

Αν έχετε την ευκαιρία επισκεφθείτε την έκθεση είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα!

 

What do you think?

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.