Στις χαρές και τις λύπες, για μοναχικούς και παρέες…

…το κρασί συνδυάζεται με κάποιες από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μας.

(for English please go here)

Από ένα ανοιξιάτικο βράδυ σε κάποιο μπαλκόνι μέχρι ένα χειμωνιάτικο σούρουπο πλάι στο τζάκι και ένα καλοκαιρινό μεσημέρι με φίλους και καλό φαγητό… Η αλήθεια είναι ότι το κρασί συνδυάζεται με στιγμές της ζωής μας που θα θυμόμαστε πάντα και συνοδεύει χαρές και λύπες, μοναχικούς και παρέες, μεζεδάκια αλλά και περίπλοκα γεύματα, το οικογενειακό τραπέζι της Κυριακής αλλά και ένα ρομαντικό δείπνο για δύο.

Και σίγουρα πολλές φορές έχουμε ευχηθεί να ξέραμε περισσότερα γι’ αυτό… Με την αφορμή μιας σειράς Wine & Food pairing events λοιπόν στο αγαπημένο Τhe Βlackadder Pub μάθαμε πολλά τόσο για το ίδιο το κρασί και τα χαρακτηριστικά του όσο και για τα ελληνικά κρασιά και ειδικότερα για το συνδυασμό κρασιού και φαγητού!

Υπό την καθοδήγηση του Κοσμά Σαρακίνη, wine connoisseur/sommelier, μάθαμε αρχικά τι πρέπει να προσέχουμε όταν ανοίγουμε ένα κρασί είτε στο σπίτι είτε έξω: το χρώμα, τη μυρωδιά, τη γεύση και την επίγευση (οπτικός, οσφρητικός και γευστικός έλεγχος).

Αφού μυρίσουμε το φελλό για τυχόν δυσάρεστες οσμές που θα έχουν περάσει και στο κρασί, συνεχίζουμε με έναν οπτικό έλεγχο: το χρώμα του κρασιού, τη μυρωδιά του (όσο πιο μακριά αντιλαμβανόμαστε την οσμή του, τόσο μεγαλύτερη αρωματική ένταση έχει το κρασί μας) και την τυπικότητα, π.χ. αν παραγγείλαμε ένα κρασί Λήμνου, είναι τυπικό ως προς τα χαρακτηριστικά της προέλευσης και της ποικιλίας του;

Τα υπέροχα ελληνικά κρασιά

Τρία από τα κρασιά που δοκιμάσαμε τη συγκεκριμένη βραδιά ήταν από το κτήμα Ζαφειράκη. Η οικογένεια Ζαφειράκη ασχολείται με την οινοποιία εδώ και περισσότερα από 100 χρόνια, στην περιοχή Παλαιόμυλος του Τυρνάβου. Το τελευταίο κρασί ήταν από ένα από τα αγαπημένα μου οινοποιεία, το Κτήμα Αβαντίς. Αβαντίς είναι η παλιά ονομασία της Εύβοιας, την οποία έχει πάρει από τους πρώτους της κατοικους, η οινική παράδοση της περιοχής μάλιστα αναφέρεται και στον Όμηρο.

Τα ελληνικά κρασιά έχουν αρχίσει να βρίσκουν τη θέση που τους αξίζει στο διεθνή οινικό χώρο. Μπορεί τα οινοποιεία μας να είναι μικρότερα και η παραγωγή πιο περιορισμένη αλλά χάρη στο ήπιο κλίμα της χώρας μας αλλά και το μικροκλίμα της κάθε περιοχής, έχουμε εξαιρετικής ποιότητας σταφύλια που με την κατάλληλη επεξεργασία δίνουν πραγματικά αξιόλογα κρασιά. Μάλιστα, οι Έλληνες οινοπαραγωγοί έχουν εξελιχθεί πολύ όσον αφορά την τεχνογνωσία αλλά και το marketing, βελτιώνοντας ακόμα περισσότερο την ποιότητα και την διάδοση των ελληνικών κρασιών.

 

Ο συνδυασμός κρασιού και φαγητού

Στο συνδυασμό του κρασιού με το φαγητό μας, είναι σημαντικό να προσέξουμε κάποιους βασικούς κανόνες που έχουν να κάνουν με την ισορροπία. Για παράδειγμα, ένα “γεμάτο” κρασί ταιριάζει με ένα πλούσιο φαγητό, μια σαλάτα με όξινο dressing με ένα κρασί με οξύτητα ένα πιάτο που “γλυκίζει” με ένα ημίξηρο κρασί. Όμως όπως και σε πολλά άλλα θέματα, οι κανόνες είναι για να παραβιάζονται και αντί για την ισορροπία κάποιος sommelier μπορεί να μας προτείνει να παίξουμε με την αντίθεση. Τα πάντα εξαρτώνται από τις προτιμήσεις μας 🙂

Αυτό που κατάλαβα σε αυτό το seminar, είναι πως σημασία να αντιληφθούμε τι πίνουμε, τι γεύση και επίγευση μας αφήνει το κρασί και αν αυτή η γεύση θα ταιριάξει με το φαγητό που έχουμε επιλέξει. Πχ. ένα κρασί που έχει μείνει σε βαρέλι πολύ καιρό θα έχει  γεύση βανίλιας, καπνού, σοκολάτας, μπαχάρια και θα πηγαίνει με ένα πιάτο πιο έντονο σε γεύση. Μπορεί όσοι δε γνωρίζουμε πολλά να μην “ακούμε” όλα όσα περιγράφουν οι έμπειροι γνώστες (νότες μπαχαρικών, αρώματα κακάο, επίγευση εσπεριδοειδών κ.λπ., αλλά σιγά σιγά μπορεί να αρχίσουμε να διακρίνουμε ένα άρωμα, στη συνέχεια 2 μαζί και έτσι να εξελιχθούμε γευστικά και οινικά 🙂 )

Το συγκεκριμένο μενού

Κατά τη βραδιά στην οποία παρευθρεθήκαμε, που έτυχε μάλιστα να είναι Τσικνοπέμπτη, δοκιμάσαμε τα ακόλουθα κρασιά με τη συνοδεία των παρακάτω πιάτων από τον εξαιρετικό chef Αντώνη Γαλανό και όπως πάντα με άψογο σέρβις:

Καλωσόρισμα, ή amuse bouche ήταν ένα παραδοσιακό τυροπιτάκι με δυόσμο. Η μικρή αυτή μπουκιά ή καλωσόρισμα προσφέρεται συνήθως σαν “προετοιμασία” του ουρανίσκου και για να καθαρίσει τη γεύση μας από τυχόν άλλες ουσίες όπως οδοντόπαστα, τσίκλα, τσιγάρο κ.λπ.

Το κρασί με το οποίο ξεκινήσαμε ήταν ίδιο και για το πρώτο πιάτο μας, μια βελουτέ πατατόσουπα που ήταν όσο “ήσυχη” έπρεπε για να αναδείξει τη Μαλαγουζιά που το συνόδευε (Παλαιόμυλος, Κτήμα Ζαφειράκη).

Η σαλάτα ήταν μια καπνιστή μελιτζανοσαλάτα σερβιρισμένη σε κριθαρένιο παξιμάδι, που συνδυάστηκε με ένα υπέροχο ροζέ κρασί από το ίδιο κτήμα: Παλαιόμυλος, Syrah-Λημνιώνας.

Όσο για το κυρίως, μια που η μέρα το απαιτούσε, ήταν τα πιο νόστιμα χοιρινά spare ribs που έχω φάει με σπιτική σάλτσα μπάρμπεκιου και χειροποίητα τσιπς πατάτας. Το κρασί που συνόδευσε αυτό το πιάτο ήταν εξαιρετικό και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το αναζητήσετε: ένα πλούσιο κόκκινο από τις ποικιλίες Merlot-Syrah με την ετικέτα Μικρή Αρκούδα (Κτήμα Ζαφειράκη).

To γλυκό, μια φλογέρα σιροπιαστή με φουντούκι, συνδυάστηκε με ένα λευκό γλυκό Μοσχάτο από το Κτήμα Αβαντίς (Μελίτης). Δεν είμαι πολύ φανατική του γλυκού κρασιού οπότε δεν είμαι η κατάλληλη για να κρίνω αλλά ήταν πραγματικά πολύ ιδιαίτερο! Στη συζήτηση που έγινε για το συγκεκριμένο οινοποιείο μάθαμε για το Κτήμα Αβαντίς Syrah  Niogner – Agios Hronos, ένα από τα καλύτερα Syrah του κόσμου, με βαθμολογία 95/100 στο διαγωνισμό Decanter, 85/100 από το Wine Spectator Magazine U.S.A. 2005 και 92/100 από το Wine & Spirits magazine και πολλά χρυσά μετάλλια και άλλες διακρίσεις για πολλές συνεχόμενες χρονιές, ένα κρασί που καθιέρωσε τον Α. Μουντριχά στο οινόφιλο κοινό. Το δοκιμάσαμε στο σπίτι και πραγματικά είναι ένα υπέροχο, βελούδινο κρασί με πλούσιο άρωμα. Δεν είναι η θέση μου να το αναλύσω περισσότερο αλλά σαν ερασιτέχνης οινο-λάτρης και αμετανόητη foodie μπορώ να πω ότι ήταν πολύ καλό και σας το προτείνω.

***

Μιλήσαμε αρκετά και για τα Ροδίτικα κρασιά, τα οποία συχνά σνομπάρουμε και είναι πολύ κρίμα μια που η Ρόδος είχε εξαιρετικής ποιότητας κρασί ήδη από την αρχαιότητα. Με πολλές και σημαντικές ποικιλίες όπως η Μανδηλαριά (Αμοργιανό) και το Αθήρι, εκτός από τις μεγάλες και πιο γνωστές μονάδες της C.A.I.R. και EMERY, υπάρχουν πλέον πολλοί μικρότεροι οινοπαραγωγοί με γνώσεις και μεράκι που αξίζει να ξεχωρίσουν.  Θα σας γράψω περισσότερα για τα τοπικά κρασιά σε επόμενο άρθρο μια και ήδη προγραμματίζω μια εκδρομή οινογνωσίας. 🙂

Disc: Το άρθρο δεν είναι διαφημιστικό. 

(for English please go here)