Saturday Requiem – Το Ρέκβιεμ του ΣαββάτουΤο Ρέκβιεμ του Σαββάτου είναι μακράν το πιο “ανθρώπινο” από τα αστυνομικά μυθιστορήματα του διδύμου Nicci French – παρόλο που έχει το πιο απάνθρωπο έγκλημα και την πιο μισητή εγκληματία. Παρόλο που στο προ-προηγούμενο, τη Σημαδεμένη Πέμπτη, η Φρίντα Κλάιν είχε να αναμετρηθεί με το χειρότερο εχθρό: το ίδιο της το τραυματικό παρελθόν. Αν δεν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα προχωρήστε με δική σας ευθύνη γιατί θα πεταχτούν 1-2 spoilers :)Η Φρίντα ΚλάινΗ ψυχοθεραπεύτρια Φρίντα Κλάιν είναι από τους χαρακτήρες που συμπαθείς και δε συμπαθείς. Είναι ακοινώνητη, αγέλαστη, μονόχνωτη και επιτρέπει μόνο σε λίγους, πολύ δικούς της ανθρώπους να μπουν στη ζωή και το σπίτι της. Έχει όμως ένα αδυσώπητο πείσμα για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, είναι πιστή, δυναμική, μοναχική, της αρέσει να περπατάει στο Λονδίνο το βράδυ και να απολαμβάνει την ησυχία του (υπέροχου όπως το φαντάζομαι) σπιτιού της τη μέρα.Ενώ στα προηγούμενα βιβλία η Φρίντα μου φαινόταν περισσότερο σαν παρορμητική γυναίκα με το πείσμα μιας έφηβης, στο Ρέκβιεμ του Σαββάτου φαίνεται πια έτοιμη να ανακαλύψει πως αυτή η παρόρμηση, το ένστικτο του να σώζει κόσμο ίσως κρύβει τη δική της ανασφάλεια και την ανάγκη να ξεφύγει από το παρελθόν της. Δεν είναι τυχαία και η αντιστροφή των ρόλων της με την ανιψιά της, Χλόη, που από επαναστατημένη έφηβη φαίνεται να έχει κατασταλάξει και μάλιστα να δίνει συμβουλές στη θεία της.Στα προηγούμενα βιβλία είδαμε πολλούς αθώους να πέφτουν και άλλωστε το δίδυμο Νίκι Φρεντς δεν είναι από τους συγγραφείς που θα σου προσφέρουν την ασφάλεια πως ο αγαπημένος σου χαρακτήρας πάντα θα γλιτώνει. Όμως στο Ρέκβιεμ το πάνε ένα βήμα παραπέρα: ο αθώος πληρώνει για τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις, τα βιαστικά συμπεράσματα, την αδικία και την κακία του κόσμου.Και ακόμα περισσότερο……εδώ το απόλυτο κακό δεν το εκπροσωπεί πια ο εγκληματίας γύρω από τον οποίο χτίζεται η κεντρική πλοκή αλλά η αόρατη παρουσία της “νέμεσης” με το όνομα Ντιν Ριβ, σε ένα μυθιστόρημα που αναποδογυρίζει την έννοια του καλού και του κακού. Η δικαιοσύνη είναι τυφλή και η αστυνομία απλώς… εθελοτυφλεί. Ο αληθινός εχθρός είναι εκεί έξω, μεταμφιέζεται σε φίλο, σε γνωστό, περικυκλώνει τους φίλους σου και μπαίνει στο σπίτι σου ενώ κανείς δεν μπορεί να σε σώσει από αυτόν. Κι όμως αυτός ο εχθρός, αυτός ο “αντικειμενικά” κακός ίσως να μη θέλει καν να σου κάνει κακό. Ίσως να θέλει απλώς να πιαστεί.Αν η Φρίντα έχει το σύνδρομο της “διάσωσης”, θέλει πάντα να σώζει τους άλλους, ο Ντιν Ριβ έχει την τάση να επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος επιζητώντας σχεδόν να πιαστεί και έτσι να σωθεί – από τον εαυτό του ίσως;Το Ρέκβιεμ του Σαββάτου έχει την απαραίτητη αγωνία ενός αστυνομικού μυθιστορήματος την οποία συνδυάζει με την υποδόρια ανησυχία ενός ψυχολογικού θρίλερ. Ξέρεις ότι το κακό είναι εκεί έξω και όμως κάτι σε τραβάει προς αυτό….Διάβαζα το βιβλίο στο αεροπλάνο ακούγοντας το αγαπημένο μου You have killed me από Morissey και είναι ένα τραγούδι που πραγματικά θα μπορούσε να αφιερώνει η Φρίντα στον Ντιν Ριβ με αρκετή δόση μαύρου χιούμορ αλλά και αρκετή αλήθεια:I entered nothing and nothing entered me,Till you came with the key…And you did your best but?As I live and breathe,You have killed me,You have killed meYes I walk around somehow,But…
